ผลการค้นหา

วัด

หมายถึงก. สอบขนาดหรือปริมาณของสิ่งต่าง ๆ เช่นวัดส่วนยาว ส่วนกว้าง ส่วนสูง หรือความรู้เป็นต้น.

วัด

หมายถึงน. สถานที่ทางศาสนา โดยปรกติมีโบสถ์ วิหาร และที่อยู่ของสงฆ์หรือนักบวชเป็นต้น.

วัด

หมายถึงก. ตวัดขึ้น เช่น วัดเบ็ด, เหวี่ยงแขนหรือขาไปโดยแรง เช่น นอนดิ้นวัดแขนวัดขา.

แก่วัด

หมายถึงว. อยู่วัดนาน, มีท่าทีหรือความคิดเห็นแบบคนที่ได้รับการอบรมจากวัดหรืออยู่วัดนาน; รู้มาก.

วัดวา,วัดวา,วัดวาอาราม

หมายถึงน. วัด.

สายวัด

หมายถึงน. เครื่องวัดระยะชนิดหนึ่งเป็นแถบเล็กยาว มีหน่วยวัดระยะ ใช้วัดสิ่งต่าง ๆ เช่น สายวัดตัวของช่างเย็บเสื้อ สายวัดของช่างไม้.

ไปวัดไปวาได้

หมายถึง(สำ) ว. มีรูปร่างหน้าตาดีพอจะอวดเขาได้.

สนามวัด

หมายถึงน. สถานที่ที่สำนักเรียนพระปริยัติธรรมแต่ละสำนักได้กำหนดให้เป็นที่ทดสอบบาลีก่อนที่จะส่งเข้าสอบบาลีสนามหลวง.

ศาลาวัด

หมายถึงน. อาคารที่ปลูกไว้ในวัดสำหรับทำบุญและศึกษาเล่าเรียนเป็นต้น.

อารามิก

หมายถึงน. เกี่ยวกับวัด, ชาววัด. (ป.).

ปวัตน,ปวัตน-,ปวัตน์

หมายถึง[ปะวัดตะนะ-, ปะวัด] น. ความเป็นไป. (ป.).

วัดรอยตีน,วัดรอยเท้า

หมายถึง(สำ) ก. เทียบดูว่าพอสู้ได้หรือไม่ เช่น ลูกศิษย์วัดรอยเท้าครู, คอยเทียบตัวเองกับผู้ที่เหนือกว่าเพื่อชิงดีชิงเด่น เช่น ลูกน้องวัดรอยตีนหัวหน้า.