ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เคื้อ, สถานี, ยาน, เรือ, ทัพสัมภาระ, นาวา, เนา, แผงลอย, เภตรา, มือลิง
เครือ
หมายถึง[เคฺรือ] น. เถาไม้, เรียกพรรณไม้ที่เป็นเถาว่า เครือ เช่น มะกลํ่าเครือ มะแว้งเครือ ขมิ้นเครือ; เชื้อสาย, วงศ์วาน, เช่น เครือญาติ; เรียกงวงที่มีหวีกล้วยติดอยู่ว่า เครือกล้วย; เรียกงาช้างที่ยาวมาก แต่วงรอบเล็กว่า งาเครือ.
คำราชาศัพท์ หมวดเครือญาติ
หมายถึง[เคฺรือ] ว. ลักษณะของเสียงที่สั่นพร่าไม่แจ่มใส เรียกว่า เสียงเครือ.
เคื้อ
หมายถึง(ถิ่น; กลอน; โบ) น. เครือ, เชื้อสาย, เช่น เคื้อคู ว่า เชื้อสายของครู. (ม. คำหลวง กุมาร).
เครือเถา
หมายถึงน. ชื่อลายไทยชนิดหนึ่ง ประดิษฐ์เป็นเถาไม้เลื้อยสอดสลับ มีดอกใบและก้าน หรือใช้ตัวกระหนกแทน.
ลดา
หมายถึง[ละ-] น. เครือเถา, เครือวัลย์; สาย. (ป., ส. ลตา).
เสียงกระเส่า
หมายถึงน. เสียงสั่นเครือและเบา.
ตกเครือ
หมายถึงก. ออกเครือ (ใช้แก่กล้วย).
กระเส่า,กระเส่า ๆ
หมายถึงว. สั่นเครือและเบา (ใช้แก่เสียง).
พงศาวลี
หมายถึง[-วะลี] น. แผนลำดับเครือญาติ. (ส.).
ยัฐิมธุกา
หมายถึง[ยัดถิมะทุกา] น. ชะเอมเครือ. (ป. ยฏฺิมธุกา).
ชาติมาลา
หมายถึง[ชาติ-] น. สาขาแห่งชาติ, โครงแห่งตระกูล, แผนเครือญาติ. (ส.).
ตีนเต่า
หมายถึงน. เรียกกล้วยลูกเล็ก ๆ ที่อยู่ปลายเครือว่า กล้วยตีนเต่า.