ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา มีฬห,มีฬห-, บังคนหนัก, ขี้, วัจ,วัจ-,วัจจะ, อึ, กรีษ, กรีส, อกตเวทิตา, อกตเวที
มีฬห,มีฬห-
หมายถึง[มีนหะ-] น. อุจจาระ. (ป.).
บังคนหนัก
หมายถึง(ราชา) น. อุจจาระ, ใช้ว่า พระบังคนหนัก.
อุจจาร,อุจจาร-,อุจจาระ
หมายถึง[อุดจาระ-] น. ขี้, (ปาก) อึ. (ป., ส.).
ขี้
หมายถึงก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก, อุจจาระ, สิ่งที่ร่างกายขับถ่ายออกมาเกรอะกรังอยู่ เช่น ขี้ไคล ขี้รังแค ขี้หู ขี้ตา, โดยปริยายหมายความถึงสิ่งที่ไม่ต้องการ เช่น ขี้ตะกั่ว, เศษหรือกากที่ออกมาจากสิ่งนั้น ๆ เช่น ขี้กบ ขี้เลื่อย. ว. ใช้ประกอบหน้าคำที่แสดงความหมายในทางที่ไม่ดี เช่น ขี้เกียจ ขี้เหนียว, หรือมักเป็นเช่นนั้น เช่น ขี้หัวเราะ ขี้ขอ.
วัจ,วัจ-,วัจจะ
หมายถึง[วัดจะ-] น. อุจจาระ. (ป.; ส. วรฺจสฺ).
อึ
หมายถึง(ปาก) ก. ถ่ายอุจจาระ (มักใช้แก่เด็ก). น. ขี้, อุจจาระ.
กรีษ
หมายถึง[กะหฺรีด] (แบบ) น. คูถ, อุจจาระ, ขี้. (ส.; ป. กรีส).
กรีส
หมายถึง[กะหฺรีด] น. อาหารเก่า, คูถ, อุจจาระ, ขี้, เช่น หนึ่งน้ำมูตรกรีส ฤๅเกียจฤๅกีด คำคนติฉิน. (สรรพสิทธิ์). (ป.; ส. กรีษ); (แบบ) มาตราวัดความยาวเท่ากับ ๑ เส้น ๑๑ วา ๑ ศอก หรือ ๑๒๕ ศอก, ความจุเท่ากับ ๔ อัมพณะ คือ ประมาณ ๔๔ ทะนาน. (ลิปิ). (ป. กรีส; ส. กรฺษ).
บังคน
หมายถึง(ราชา) น. อุจจาระหรือปัสสาวะ.
ท้องผูก
หมายถึงว. อาการที่อุจจาระแข็งถ่ายออกลำบาก.
มูกเลือด
หมายถึงน. โรคที่มีมูกและเลือดในลำไส้ติดออกมากับอุจจาระ.
พรรดึก
หมายถึง[พันระ-] น. อุจจาระที่เป็นก้อนแข็งกลม.