ตัวกรองผลการค้นหา
ละอาย
หมายถึงก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.
อาย
หมายถึงก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.
หมายถึงน. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.
ขวยเขิน
หมายถึงก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.
อายตะ
หมายถึง[-ยะตะ] ว. ยืด, แผ่ออกไป, กว้างขวาง, ยาว. (ป., ส.).
หน้าไม่อาย
หมายถึงว. ที่ไม่รู้สึกกระดากหรือขวยใจ.
หน้าทน
หมายถึงว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.
หิริ
หมายถึง[หิหฺริ] น. ความละอายใจ, ความละอายบาป. (ป.; ส. หฺรี).
ขายหู
หมายถึงก. ฟังแล้วละอาย ไม่อยากฟัง.
หน้าด้าน
หน้าหนา
อดสู
หมายถึงก. ละอายใจ, อับอายมาก