ผลการค้นหา

ตึก

หมายถึงน. อาคารที่ก่อสร้างด้วยอิฐปูนเป็นต้น.

อาคาร

หมายถึง[-คาน] น. เรือน, โรง, สิ่งที่ก่อสร้างขึ้นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น; (กฎ) ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน และสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่น ซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้ และหมายความรวมถึงสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นตามที่กฎหมายกำหนด เช่น อัฒจันทร์ เขื่อน สะพาน อุโมงค์ ป้าย อู่เรือ. (ป., ส. อาคาร, อคาร).

ตึกระฟ้า

หมายถึงน. อาคารที่สูงมาก.

สะทึก

หมายถึงก. ใจเต้นตึก ๆ.

ทะทึก

หมายถึงว. อาการที่ใจเต้นตึก ๆ.

ระทึก

หมายถึงก. อาการที่ใจเต้นตึก ๆ.

ปราคาร

หมายถึง[ปฺราคาน] น. ตึกใหญ่. (ส.).

หน้ามุข

หมายถึงน. ส่วนของอาคารที่ยื่นเด่นออกมาทางหน้า.

ลงราก

หมายถึงก. ท้องเดินและอาเจียน; วางฐานรากอันเป็นโครงสร้างส่วนที่รองรับอาคารหรือสิ่งปลูกสร้างตอนล่างสุดไม่ให้ทรุด เช่น ลงรากตึก ลงรากอาคาร; มีรากงอกลงไปยึดดิน เช่น ต้นไม้ลงราก.

จัตุรมุข

หมายถึงน. เรียกอาคารที่มี ๔ มุข.

อคาร,อคาร-

หมายถึง[อะคาระ-] น. อาคาร. (ป., ส.).

ตึก ๆ,ตึ้ก ๆ,ตึ้กตั้ก

หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงหัวใจเต้นเวลาเหนื่อยหรือตกใจเป็นต้น.