ตัวกรองผลการค้นหา
ทุพภิกขภัย
หมายถึง[ทุบพิกขะไพ] น. ภัยอันเกิดจากข้าวยากหมากแพงหรือการขาดแคลนอาหารในบ้านเมือง. (ป.).
หิว
หมายถึงก. อยากกิน, อยากดื่ม, โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น หิวเงิน.
โหยหิว
หมายถึงก. รู้สึกอ่อนเพลียเพราะมีความหิวมาก.
ดิ้วเดี้ยว
หมายถึงก. อ่อนหิวนัก.
คระหิว
หมายถึง[คฺระ-] ก. อยาก, หิว.
ข้าวยากหมากแพง
หมายถึง(สำ) น. ภาวะขาดแคลนอาหาร, ทุพภิกขภัย.
รองท้อง
หมายถึงก. กินพอกันหิวไปก่อน.
ระหาย
หมายถึงก. อยากนํ้า, หิวนํ้า.
ยาไส้
หมายถึง(ปาก) ก. ประทังความหิว.
แสบท้อง,แสบท้องแสบไส้
หมายถึงก. อาการที่หิวจัด เช่น หิวจนแสบท้อง, แสบไส้ หรือ แสบไส้แสบพุง ก็ว่า.
ระโหย
หมายถึงก. อิดโรยเพราะหิวหรืออดนอนเป็นต้น.
หมายถึง(ปาก) ก. ประทังความหิว เช่น หากินไม่พอยาไส้.