ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา วิร,วิร-,วิระ, วิรวะ,วิราวะ
วิรวะ,วิราวะ
หมายถึง[วิระ-] น. การร้อง, การเปล่งเสียง, การตะโกน; เสียงเกรียวกราว, เสียงเรียกร้อง. (ป., ส.).
วิร,วิร-,วิระ
หมายถึง[วิระ-] ว. วีระ, กล้าหาญ. น. ผู้กล้าหาญ, นักรบ; ผู้พากเพียร; ผู้เรืองนามในทางกล้าหาญ. (ป., ส. วีร).
วิรัช
หมายถึงว. ปราศจากธุลี, ไม่มีมลทิน, บริสุทธิ์, สะอาด. (ป., ส.).
วิราม
หมายถึงว. งาม.
วิริยะ
หมายถึงน. ความเพียร, ความบากบั่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ อุตสาหะ เป็น วิริยอุตสาหะ; ความกล้า; วิริยภาพ ก็ใช้. (ป.; ส. วีรฺย).
วิรูป
หมายถึงว. น่าเกลียด, พิการ, ไม่น่าดู. (ป., ส.).
วิริยภาพ
หมายถึงน. ความเพียร, ความบากบั่น; ความกล้า.
วิรุฬหก
หมายถึง[-รุนหก] น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่ง ประจำทิศทักษิณ. (ป.).
วิรมณะ
หมายถึง[วิระมะ-] น. การงดเว้น, การตัดความยินดี. (ป.).
วิรังรอง
หมายถึงน. พลับพลึง, วิรงรอง ก็ว่า. (ช.).
หมายถึง(แบบ) ว. ต่างประเทศ. (ป. วิรชฺช).
วิรุธ
หมายถึงว. พิรุธ. (ป., ส.).