ตัวกรองผลการค้นหา
ลักพา
หมายถึงก. ลอบพาหญิงหนีไปในทางชู้สาว.
ล่อลวง
หมายถึงก. ใช้อุบายทุจริตให้หลงเชื่อในสิ่งที่เป็นเท็จ เช่น ล่อลวงเด็กไปขาย.
สฐะ
หมายถึง(แบบ) ว. โกง, ล่อลวง; โอ้อวด. (ป.).
ต้มจนสุก,ต้มเสียสุก
หมายถึง(ปาก) ก. ล่อลวงให้หลงได้สำเร็จ.
พัญจน์
หมายถึง[พัน] น. การล่อลวง. (ป. วญฺจน).
ปอกลอก
หมายถึงว. ทำให้เขาหลงเชื่อแล้วล่อลวงเอาทรัพย์เขาไป.
เล่ห์กระเท่ห์
หมายถึงน. กลอุบาย, กลมารยา, อุบายล่อลวง.
เล่ห์กล
หมายถึงน. การลวงหรือล่อลวงให้หลงผิดหรือเพื่อให้เข้าใจผิด.
ปลิ้นปลอก,ปลิ้นปล้อน
หมายถึงก. ใช้อุบายล่อลวงเพื่อให้สำเร็จประโยชน์ตน.
พัญจก
หมายถึง[พันจก] น. ผู้ล่อลวง. (ป., ส. วญฺจก).
ล้วงคอ,ล้วงคองูเห่า
หมายถึง(ปาก) ก. บังอาจลักขโมยหรือล่อลวงเอาทรัพย์สินเป็นต้นจากผู้ที่น่าเกรงขาม.
ศฐะ
หมายถึง[สะ-] น. คนโกง, คนล่อลวง; คนโอ้อวด. (ส.; ป. ส).