ค้นเจอ 331 รายการ

ราบเรียบ

หมายถึงว. ราบเสมอกัน เช่น ที่ราบเรียบ พื้นนํ้าราบเรียบ.

แบน

หมายถึงว. มีลักษณะแผ่ราบออกไป เช่น ถูกเหยียบเสียแบน; ไม่ป่อง, ไม่นูน, เช่น เรือท้องแบน, แฟบ เช่น จมูกแบน ยางแบน.

แปล้

หมายถึงแบนราบ

ราบเป็นหน้ากลอง

หมายถึง(สำ) ว. ราบเรียบ, หมดเสี้ยนหนาม.

แปบ

หมายถึงว. แบน.

ชระบาบ

หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ว. ราบเรียบ, เสมอ.

ตะแหลนแป๋น

หมายถึง[-แหฺลน-] ว. ใช้ประกอบคำ แบน หมายความว่า แบนผิดส่วน.

แป๊ดแป๋

หมายถึงว. มีลักษณะแบนราบเพราะถูกกดถูกเหยียบเป็นต้น ในคำ แบนแป๊ดแป๋, แต๊ดแต๋ ก็ว่า.

แต๊ดแต๋

หมายถึงว. มีลักษณะแบนราบเพราะถูกกดถูกเหยียบเป็นต้น ในคำว่า แบนแต๊ดแต๋, แป๊ดแป๋ ก็ว่า.

แป้น

หมายถึงว. กลมแบนอย่างลูกจัน.

ท้องลาน

หมายถึงว. มีรูปแบน ๆ เหมือนท้องแห่งลาน อย่างรูปคันกระสุนที่เหลาแบน ๆ.

บี้แบน

หมายถึงว. แบนจนผิดรูปผิดร่างเพราะถูกกดหรือทับ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ