ตัวกรองผลการค้นหา
ภิกขุ
หมายถึงน. ภิกษุ. (ป.; ส. ภิกฺษุ).
คำราชาศัพท์ ที่ใช้กับ พระภิกษุสงฆ์
ภิกษุ
หมายถึงน. ชายที่บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนา. (ส.; ป. ภิกฺขุ).
บิกูปะระมาหนา,บิกูปะระหมั่นหนา
หมายถึงน. ภิกษุกับพราหมณ์. (ช.).
คนดิบ
หมายถึงน. ชายที่ยังไม่ได้บวชเป็นพระภิกษุ.
บิกู,บีกู
หมายถึงน. ภิกขุ เช่น พราหมณ์ชีบีกูน้อยใหญ่. (อิเหนา). (ช.).
ก้าวล่วง
หมายถึงก. ละเมิด เช่น ภิกษุก้าวล่วงสิกขาบท.
อุปสมบทกรรม
หมายถึง[-บดทะกำ] น. การบวชเป็นภิกษุ.
ผ้าสันถัต
หมายถึงน. ผ้าที่พระภิกษุรองนั่ง.
คนสุก
หมายถึงน. ชายที่บวชเป็นพระภิกษุและสึกแล้ว.
ฉัน
หมายถึงก. กิน (ใช้แก่ภิกษุสามเณร).
เจริญพร
หมายถึงเป็นคำเริ่มที่ภิกษุสามเณรพูดกับสุภาพชน และเป็นคำรับ.
สังฆเถระ
หมายถึงน. ภิกษุผู้เป็นใหญ่ในพระสงฆ์หมู่หนึ่ง ๆ, ภิกษุผู้เป็นประธานในที่ประชุมสงฆ์. (ป.).
