ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา คะนอง
ฟ้าคะนอง
หมายถึงน. ฟ้าลั่นติดต่อกัน.
คะนอง
หมายถึงก. แสดงอาการร่าเริง, คึก, ลำพอง; พูดหรือทำเกินขอบเขต เช่น คะนองปาก คะนองมือ; เรียกอาการของฟ้าที่มีเสียงลั่นเปรี้ยง ๆ ว่า ฟ้าคะนอง.
พายุฟ้าคะนอง
หมายถึงน. พายุที่มีทั้งฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ลมกระโชกแรง และมีฝนตกหนัก บางครั้งมีลูกเห็บตกลงมาด้วย.