ค้นเจอ 890 รายการ

ยาพิษ

หมายถึงน. สิ่งที่มีพิษมาก กินหรือฉีดเข้าร่างกายเป็นต้นแล้วอาจทำให้ถึงตายได้.

พิษ,พิษ-

หมายถึง[พิด, พิดสะ-] น. สิ่งที่ร้ายเป็นอันตรายแก่ร่างกายหรือให้ความเดือดร้อนแก่จิตใจ; สิ่งที่ร้ายเป็นอันตราย เมื่อเข้าสู่ร่างกายจะทำให้ตาย เจ็บปวด หรือพิการได้ บางอย่างเกิดจากแร่ เช่นสารหนู, บางอย่างเกิดจากต้นไม้ เช่นต้นแสลงใจ, บางอย่างเกิดจากสัตว์ เช่นงู. (ส. วิษ; ป. วิส).

ปัดพิษ

หมายถึงก. เสกเป่าเพื่อให้พิษหมดไป.

ยาเบื่อ

หมายถึงน. ยาพิษเป็นต้นที่กินแล้วทำให้เมาหรือตาย.

ปืนยา

หมายถึงน. ศรหรือหน้าไม้ที่มีลูกอาบด้วยยาพิษ.

ถอนพิษ

หมายถึงก. ทำให้พิษหมด.

พิษสง

หมายถึง(ปาก) น. พิษ, พยศ.

ลำบอง

หมายถึงน. เม็ดตุ่มที่เกิดตามผิวเนื้อด้วยพิษร้อนหรือพิษอักเสบ.

โฆรวิส

หมายถึง[โคระวิด] น. งูพิษ. ว. มีพิษร้าย. (ป.).

ละบอง

หมายถึงน. เม็ดตุ่ม ๆ เกิดตามผิวเนื้อด้วยพิษร้อนหรือพิษอักเสบ.

ประจุ

หมายถึงก. บรรจุ, ใส่; ใส่เข้าที่ให้แน่น เช่น ประจุดินปืน; เข้าประจำที่, เข้าประจำตำแหน่ง. น. เรียกยาที่ขับพิษถ่ายพิษว่า ยาประจุ.

ไข้ป่า

หมายถึงน. ไข้ที่รับจากป่าหรือดงดิบ เกิดเพราะถูกอายพิษดิน พิษแร่ หรือว่านยา หรือเชื้อไข้มาลาเรีย. (อ. jungle fever).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ