ตัวกรองผลการค้นหา
พวง
หมายถึงว. ลักษณะที่ยื่นพองออกมา เช่น แก้มเป็นพวง.
หมายถึงดู บ้า ๒.
หมายถึงน. กลุ่มของสิ่งที่มีลักษณะอย่างเดียวกันที่อยู่ร่วมขั้วเดียวกันหรือผูกมัดไว้รวมกัน เช่น พวงองุ่น พวงดอกไม้ พวงลูกโป่ง; คำต้นของไม้เลื้อยพวกหนึ่งที่มีดอกเป็นพวง มีหลายชนิด เช่น พวงแก้วกุดั่น พวงชมพู พวงนาค.
ลาก
หมายถึงก. ทำให้เคลื่อนที่ตามไปโดยวิธีต่าง ๆ เช่น ดึง ฉุด ระไป ถูไป ล่ามไป โยงไป เช่น ลากเกวียน ม้าลากรถ กระโปรงยาวลากดิน; โดยปริยายหมายความว่า ใช้อย่างสมบุกสมบัน, ใช้ถูไถ, เช่น เอาผ้าซิ่นไหมมานุ่งลากอยู่กับบ้าน. ว. ที่ทำให้เคลื่อนที่ตามไปโดยวิธีต่าง ๆ เช่น ดึง ฉุด ระไป ถูไป ล่ามไป โยงไป เช่น รถลาก.
กรับพวง
หมายถึงน. กรับชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้แผ่นบาง ๆ หรือแผ่นทองเหลืองหรือแผ่นงาช้างหลาย ๆ อัน และมีไม้แก่นหรืองาประกับ ๒ ข้างอย่างด้ามพัด ตอนหัวข้างหนึ่งเจาะรูร้อยเชือก เวลาตีใช้มือข้างหนึ่งจับตรงหัวทางเชือกร้อย แล้วฟาดข้างหนึ่งลงบนฝ่ามืออีกข้างหนึ่ง สำหรับตีเป็นจังหวะประกอบการฟ้อนรำและขับร้อง หรือใช้ตีรัวเป็นอาณัติสัญญาณ.
พัว
หมายถึงว. เป็นพวง, ติดกัน.
ลากคอ
หมายถึงก. จับตัว, ดึงตัว, เช่น ลากคอเข้าตะราง.
ขาลาก
หมายถึงว. อาการที่เดินยกขาไม่ขึ้น.
รถลาก
หมายถึงน. ยานพาหนะชนิดหนึ่ง มี ๒ ล้อ ใช้คนลาก.
ลากเสียง
หมายถึงก. อาการที่พูดยานคางในความว่า พูดลากเสียง.
ลากตัว
หมายถึงก. ใช้อำนาจหรือกำลังบังคับเอาตัวมา.
มลาก
หมายถึง[มะลาก] ก. ลาก. ว. มาก, ดี.