ผลการค้นหา

นอ

หมายถึงน. สิ่งที่งอกขึ้นเหนือจมูกแรด ยาวประมาณ ๑๒-๑๕ เซนติเมตร แข็งเหมือนเขาสัตว์; ปมที่นูนขึ้นตามอวัยวะเช่นที่ข้อศอกที่ศีรษะ. (กลอน) ก. โน เช่น แม้นมีไม้ใกล้ตัวหัวจะนอ. (คาวี).

นอ

หมายถึงน. เครื่องดุริยางค์ของชาวมูเซอ.

นรเทพ,นรนาถ,นรนายก,นรบดี,นรบาล,นรราช

หมายถึง[นอระ-] น. พระราชา. (ป., ส.).

นรพยัคฆ์

หมายถึง[นอระ-] น. สมิงมิ่งชาย คือ คนเก่งกาจราวกับเสือ. (ป.).

นรสิงห์,นรสีห์

หมายถึง[นอระ-] น. คนปานสิงห์, นักรบผู้มหาโยธิน. (ส., ป.).

ป

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป ที่ขึ้นต้นของคำหรือพยางค์ในภาษาบาลีและสันสกฤตมักแผลงมาเป็นตัว บ ในภาษาไทย เช่น ปท ปิตา เป็น บท บิดา.

นรเศรษฐ์

หมายถึง[นอระ-] น. คนประเสริฐ; พระราชา. (ส.).

ประ,ประ-,ประ-

หมายถึง[ปฺระ] ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.

ปริ,ปริ-,ปริ-

หมายถึง[ปะริ-] เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล.

ปโย,ปโย-

หมายถึงน. นํ้านม, นํ้า. (ป., ส. ปย), ที่เป็น ปโย เพราะเข้าสมาสกับศัพท์ที่มีพยัญชนะตัวหน้าเป็นอักษรตํ่าหรือตัว ห ดังตัวอย่างต่อไปนี้

ประตาป

หมายถึงน. ประดาป.

ปาป,ปาป-

หมายถึง[ปาปะ-] น. บาป. (ป., ส.).