ผลการค้นหา

ปืน

หมายถึงน. อาวุธสำหรับยิงให้ลูกออกจากลำกล้องด้วยกำลังดินระเบิดหรือแรงอัดดันด้วยลมเป็นต้น. (ศร หน้าไม้ เกาทัณฑ์ โบราณเรียกว่า ปืน; ปืนที่ใช้กำลังไฟ เรียกว่า ปืนไฟ).

กำเพลิง

หมายถึง[-เพฺลิง] น. ปืนไฟ. (ข. กำเภฺลีง).

เล็งปืน

หมายถึงก. ใช้สายตากำหนดเป้าหมายที่จะยิงเพื่อให้แม่น.

ปืนพก

หมายถึงน. ปืนขนาดเล็ก สำหรับพกพาติดตัวไปได้.

ปืนใหญ่

หมายถึงน. ปืนที่มีปากลำกล้องกว้างตั้งแต่ ๒๐ มิลลิเมตร ขึ้นไป.

ปืนลม

หมายถึงน. ชื่อปืนชนิดหนึ่ง ใช้แรงอัดดันด้วยลม.

ปืนเล็ก

หมายถึงน. ปืนที่มีปากลำกล้องกว้างต่ำกว่า ๒๐ มิลลิเมตร ลงมา.

ปืนสั้น

หมายถึงน. ชื่อปืนชนิดหนึ่ง ลำกล้องยาว ๒-๖ นิ้ว มีแหนบหรือลูกโม่สำหรับบรรจุกระสุน.

ไฟ

หมายถึงน. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม; ผลจากปฏิกิริยาเคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กำลังลุกไหม้ ทำให้ไหม้สิ่งต่าง ๆ ได้; ผ่านการอยู่ไฟมาแล้ว เช่น สามไฟ คือ อยู่ไฟมาแล้ว ๓ ครั้ง; ไฟฟ้า เช่น ไฟสว่าง, โดยปริยายหมายถึงความเดือดร้อน เช่น ตอนนี้บ้านเมืองกำลังเป็นไฟ.

ตามไฟ

หมายถึงก. จุดให้ไฟติดไว้, สุมไฟที่ขอนไม้ให้ติดอยู่ตลอดเวลาเพื่อให้ผู้อื่นต่อไฟไปใช้หรือเพื่อแก้หนาว.

รางปืน

หมายถึงน. ไม้เนื้อแข็งที่ทำเป็นร่องสำหรับรองรับลำกล้องปืนประเภทประทับบ่า เช่น ปืนนกสับ ปืนคาบศิลา หรือตัวปืนใหญ่ในสมัยโบราณเป็นต้น.

ปืนกล

หมายถึงน. ปืนที่มีกลไกยิงได้เร็วมาก.