ตัวกรองผลการค้นหา
ปิ่น
หมายถึงน. เครื่องประดับสำหรับปักผมที่มุ่นเป็นจุก; จอม, ยอด, เช่น ปิ่นพิภพ.
หยก
หมายถึงก. ยกขึ้นลงค่อย ๆ ในคำว่า หยกเบ็ด.
หมายถึงน. หินแก้วมีลักษณะแข็งเป็นสีต่าง ๆ ใช้ทำเครื่องประดับและเครื่องใช้เป็นต้น ถือว่าเป็นของมีราคา.
สายหยก
หมายถึงน. เชือกผูกรั้งตรวนเพื่อให้นักโทษเดินสะดวกขึ้น เช่น มือถือสายหยกยกสะเทิน พลั้งเท้าก้าวเกินก็ล้มลง. (ขุนช้างขุนแผน).
หยก ๆ
หมายถึงว. เพิ่งทำมาเร็ว ๆ นี้, สด ๆ ร้อน ๆ, เช่น บอกอยู่หยก ๆ ไม่น่าลืมเลย มาถึงหยก ๆ โดนใช้งานเสียแล้ว.
ยงโย่ยงหยก
หมายถึงก. กิริยาที่จะยืนก็ไม่ใช่จะนั่งก็ไม่เชิง.
กิ่งทองใบหยก
หมายถึง(สำ) ว. เหมาะสมกัน (ใช้แก่หญิงกับชายที่จะแต่งงานกัน).
จันทรเศขร
หมายถึงน. ผู้มีพระจันทร์เป็นปิ่น คือ พระอิศวร. (ส.).
ขอช้าง
หมายถึงน. ขอเหล็กมีด้าม สำหรับสับช้าง, ขอช้างที่มีปลายโค้งใช้ในพิธีช้าง เรียกว่า ขอเกราะ, ขอช้างที่ปลายเป็นยอดปิ่น เรียกว่า ขอปิ่น.
ศศิธร
หมายถึงน. ดวงจันทร์. (ส. ว่า พระอิศวรผู้มีพระจันทร์เป็นปิ่น).
ปิ่นซ่น
หมายถึงน. ปิ่นที่มีคันมีจงกลและปริกทำด้วยทองคำประดับพลอย. (ปรัดเล).
สิบห้าหยก ๆ สิบหกหย่อน ๆ
หมายถึงน. หญิงที่อยู่ในวัยแรกรุ่น.