ผลการค้นหา

คำในภาษาไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 6,396 รายการ

ประกีรณกะ,ประเกียรณกะ

หมายถึง[ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน. (ส. ปฺรกีรฺณก; ป. ปกิณฺณก).

รณ,รณ-

หมายถึง[รน, รนนะ-] น. เสียง, เสียงดัง; สงคราม. ก. รบ, รบศึก. (ป., ส.).

ประ,ประ-,ประ-

หมายถึง[ปฺระ] ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.

ปกรณัม

หมายถึง[ปะกะระนำ] น. ปกรณ์, เรื่อง, เช่น ปักษีปกรณัม. (ส. ปฺรกรณ; ป. ปกรณ).

มาปกะ

หมายถึง[-ปะกะ] น. ผู้ก่อสร้าง. (ป.).

โอกะ

หมายถึงน. นํ้า; ที่อยู่. (ป.).

ประ

หมายถึง[ปฺระ] (ถิ่น-ปักษ์ใต้, มลายู) น. ลูกกระ. (ดู กระ ๒).

ประ

หมายถึง[ปฺระ] ก. ปะทะ เช่น ประหมัด, กระทบ, ระ, เช่น ผมประบ่า.

นักระ

หมายถึง[นักกฺระ] (แบบ) น. จระเข้. (ส.; ป. นกฺก).

ประ

หมายถึง[ปฺระ] ดู กระ ๓.

ประ

หมายถึง[ปฺระ] ก. ทำให้เป็นจุด ๆ เช่น ประไข่ปลา, ทำให้เป็นจุด ๆ หรือเม็ด ๆ ทั่วไปอย่างประแป้ง.

ชิรณ,ชิรณ-,ชิรณะ

หมายถึง[ชิระนะ-] ว. แก่, ครํ่าคร่า, ชำรุด. (ป. ชีรณ; ส. ชีรฺณ).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด