ผลการค้นหา

บ่าย/เย็น* *บ่าย/เย็น *บ่าย/เย็น*
คำในภาษาไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 139 รายการ

บ่าย

หมายถึงน. เวลาในระหว่างเที่ยงกับเย็น. ก. คล้อย เช่น ตะวันบ่าย; หัน, ก้าว; เลี่ยงไป เช่น เฒ่าก็ประดิษฐ์ประดับกายเป็นปะขาวดาบสเบือนบ่ายจำแลงเพศ. (ม. ร่ายยาว ชูชก).

บัดแมล่ง

หมายถึง[-มะแล่ง] น. เวลาบ่ายเย็น.

เย็น

หมายถึงน. เวลาใกล้คํ่า ประมาณ ๑๖-๑๘ นาฬิกา.

เย็น

หมายถึงว. มีความรู้สึกตามผิวหนังเหมือนถูกน้ำแข็งเป็นต้น, หนาว, หายร้อน, ตรงข้ามกับ ร้อน; ไม่รู้สึกกระวนกระวาย เช่น เย็นใจ.

ยามตูดชาย

หมายถึง(ถิ่น) น. เวลาบ่าย.

หนาว

หมายถึงว. เย็นจัด, อาการที่รู้สึกเย็นจัด.

ชาเย็น

หมายถึงว. แสดงอาการเฉยเมยไม่สนใจใยดี เช่น เดี๋ยวนี้เขาแสดงอาการชาเย็น, เย็นชา ก็ว่า.

เย็นเจี๊ยบ

หมายถึงว. เย็นมาก เช่น น้ำแข็งเย็นเจี๊ยบ.

เย็นเฉื่อย

หมายถึงว. เย็นเพราะลมพัดมาเรื่อย ๆ เช่น ตรงนี้ลมพัดเย็นเฉื่อย; มีอารมณ์เรื่อย ๆ ช้า ๆ เช่น เขาเป็นคนอารมณ์เย็นเฉื่อย.

เย็นชื่น

หมายถึงว. เย็นสบาย เช่น ฝนตกใหม่ ๆ อากาศเย็นชื่น.

เย็นฉ่ำ

หมายถึงว. เย็นชุ่มชื้น เช่น หลังฝนตกอากาศเย็นฉ่ำ.

เย็นชา

หมายถึงว. แสดงอาการเฉยเมยไม่สนใจใยดี เช่น เดี๋ยวนี้เขาแสดงอาการเย็นชา, ชาเย็น ก็ว่า.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด