ตัวกรองผลการค้นหา
อาย
หมายถึงก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.
อับอาย
หมายถึงว. อายไม่กล้าสู้หน้า, ขายหน้า.
หมายถึงน. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.
ขายหน้า,ขายหน้าขายตา
หมายถึงก. อับอาย.
ขวยเขิน
หมายถึงก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.
อายตะ
หมายถึง[-ยะตะ] ว. ยืด, แผ่ออกไป, กว้างขวาง, ยาว. (ป., ส.).
หน้าไม่อาย
หมายถึงว. ที่ไม่รู้สึกกระดากหรือขวยใจ.
ห้าแต้ม
หมายถึงว. พลั้งพลาดน่าขายหน้า.
หน้าทน
หมายถึงว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.
หน้าด้าน
หน้าหนา
ขัดเขิน
หมายถึงก. กระดากอาย.