ผลการค้นหา

อาย

หมายถึงก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.

อับอาย

หมายถึงว. อายไม่กล้าสู้หน้า, ขายหน้า.

อาย

หมายถึงน. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.

ขายหน้า,ขายหน้าขายตา

หมายถึงก. อับอาย.

ขวยเขิน

หมายถึงก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.

อายตะ

หมายถึง[-ยะตะ] ว. ยืด, แผ่ออกไป, กว้างขวาง, ยาว. (ป., ส.).

หน้าไม่อาย

หมายถึงว. ที่ไม่รู้สึกกระดากหรือขวยใจ.

ห้าแต้ม

หมายถึงว. พลั้งพลาดน่าขายหน้า.

หน้าทน

หมายถึงว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.

หน้าด้าน

หมายถึงว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.

หน้าหนา

หมายถึงว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.

ขัดเขิน

หมายถึงก. กระดากอาย.