ตัวกรองผลการค้นหา
เฉพาะกาล
หมายถึงว. ชั่วคราว ในคำว่า บทเฉพาะกาล.
ชั่วคราว
หมายถึงว. ชั่วระยะเวลาไม่นาน, ไม่ประจำ, ไม่ตลอดไป.
ลูกจ้างชั่วคราว
หมายถึง(กฎ) น. ลูกจ้างซึ่งนายจ้างตกลงจ้างไว้ไม่เป็นการประจำ เพื่อทำงานอันมีลักษณะเป็นครั้งคราว เป็นการจร หรือเป็นไปตามฤดูกาล.
ปล่อยชั่วคราว
หมายถึง(กฎ) ก. ปล่อยผู้ต้องหาหรือจำเลยจากการควบคุมหรือขังชั่วระยะเวลาหนึ่งในระหว่างการสอบสวนหรือระหว่างการพิจารณาของศาล.
พักพิง
หมายถึงก. อาศัยอยู่ชั่วคราว.
ขาดมือ
หมายถึงก. เคยมีแล้วหมดไป, ไม่มีเป็นการชั่วคราว.
ไม้ล้มลุก
หมายถึงน. พืชที่มีอายุชั่วคราว.
ชั่วแล่น
หมายถึงน. ระยะเวลาที่เป็นไปชั่วครู่ชั่วคราว.
แก้ขัด
หมายถึงก. แก้ข้อขัดข้องให้ลุล่วงไปชั่วคราว.
พักสายตา
หมายถึงก. หยุดใช้สายตาอย่างคร่ำเคร่งชั่วคราว.
ทับ
หมายถึงน. กระท่อมหรือสิ่งปลูกสร้างที่ทำอยู่ชั่วคราว.
พักผ่อน
หมายถึงก. หยุดทำงานชั่วคราวให้คลายเหนื่อย.