ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เขม็ง
เขม็ง
หมายถึง[ขะเหฺม็ง] ว. ตึงเครียด; แน่น, แข็ง; อย่างแน่วแน่ เช่น จ้องเขม็ง. ก. ทำให้ตึง เช่น เขม็งเกลียว.
จ้อง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ร่ม. (อนันตวิภาค ว่า จ่อง).
หมายถึงก. เพ่งตาดูหรือมุ่งมองดูสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยเฉพาะ เช่น จ้องหน้า, มุ่งคอยจนกว่าจะได้ช่อง, คอยที, เช่น จ้องจับผิด จ้องจะทำร้าย จ้องจะแทง, กิริยาที่เอาปืนหรืออาวุธเล็งมุ่งตรงไปยังสิ่งใดสิ่งหนึ่ง.
ขึงตา
หมายถึงก. จ้องดูอย่างเขม็งด้วยอาการโกรธ หรือด้วยประสงค์จะห้าม.
ตีเกลียว
หมายถึงก. หมุนบิดให้เชือกเขม็งขึ้น.
กระบิด
หมายถึงก. บิดเชือกหรือตอกให้เขม็งจนขอดเป็นปม.
จดจ้อง,จด ๆ จ้อง ๆ
หมายถึงก. ตั้งท่าจะทำแล้วไม่ลงมือทำเพราะไม่แน่ใจ.
กระจองหง่อง,กระจ๋องหง่อง
หมายถึงว. อาการที่นั่งยอง ๆ จ้องดู.
จับตา,จับตา,จับตาดู
หมายถึงก. คอยเฝ้าสังเกต, จ้องระวังระไว.
เบิ่ง
หมายถึงก. จ้องดู, แหงนหน้าดู, เช่น ควายเบิ่ง.
ตาเป็นมัน
หมายถึง(สำ) ว. อาการที่จับตามองจ้องดูสิ่งที่ต้องใจอย่างจดจ่อ.
สนทรรศน์
หมายถึง[-ทัด] น. การดู, การจ้องดู, การแลเห็น. (ส. สํ + ทรฺศน).