ผลการค้นหา

จอมกษัตริย์* *จอมกษัตริย์ *จอมกษัตริย์*
คำในภาษาไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 201 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา กษัตริย์, สามกษัตริย์

จอม

หมายถึงน. ยอดที่สูงสุดของสิ่งที่มีฐานใหญ่ปลายเรียวเล็กขึ้นไป เช่น จอมเขา; ผู้ที่ยอดเยี่ยมในหมู่ เช่น จอมโจร.

กษัตริย์

หมายถึง[กะสัด] น. พระเจ้าแผ่นดิน, ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์, คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. (ส. กฺษตฺริย ว่า ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ; ป. ขตฺติย). ว. แท้ไม่มีอื่นปน เช่น ทองเนื้อกษัตริย์, เรียกรูปพรรณที่ทำด้วยโลหะมีราคา เช่น ถ้าทำด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน เรียกว่า สามกษัตริย์.

ภู

หมายถึงน. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.

ขัตติยมานะ

หมายถึงน. การถือตัวว่าเป็นกษัตริย์หรือเชื้อสายกษัตริย์.

มนุษยเทพ

หมายถึงน. กษัตริย์. (ส.).

ท้าวพญา,ท้าวพระยา

หมายถึง(กลอน) น. กษัตริย์.

พญาพยาต

หมายถึง(โบ) น. พญาปราชญ์, จอมปราชญ์.

เทเพนทร์

หมายถึงน. จอมแห่งเทวดา. (ส.; ป. เทวินฺท).

ไพรินทร์

หมายถึงน. กษัตริย์ผู้เป็นข้าศึก.

ราชสมบัติ

หมายถึงน. สมบัติของพระมหากษัตริย์; ความเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น ขึ้นครองราชสมบัติ.

กระษัตริย์

หมายถึง[-สัด] (โบ) น. กษัตริย์.

เขา

หมายถึงน. เนินที่นูนสูงขึ้นไปเป็นจอมเด่น.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด