ตัวกรองผลการค้นหา
ขับขี่
หมายถึงว. (ปาก) เรียกใบอนุญาตให้ขับรถได้ว่า ใบขับขี่, (กฎ) ใช้ว่า ใบอนุญาตขับขี่. ก. สามารถบังคับเครื่องยนต์ให้ยานพาหนะเคลื่อนที่ไปได้.
ผู้ขับขี่
หมายถึง(กฎ) น. ผู้ขับรถ ผู้ประจำเครื่องอุปกรณ์การขนส่งตามกฎหมายว่าด้วยการขนส่ง ผู้ลากเข็นยานพาหนะ.
ขับ
หมายถึงก. ร้องเป็นทำนอง เช่น ขับกล่อม ขับเสภา.
หมายถึงก. ต้อนให้ไป, บังคับให้ไป, ไล่; ไล่ตาม; บังคับให้เคลื่อนไปได้ เช่น ขับเกวียน ขับรถม้า, สามารถบังคับเครื่องยนต์ให้ยานพาหนะเคลื่อนที่ไปได้ เช่น ขับรถ ขับเรือ; บังคับให้ออก เช่น ขับปัสสาวะ; ประชดอย่างล้อ, พูดล้อเพื่อสนุก.
นักบิน
หมายถึงน. ผู้ขับขี่เครื่องบิน.
ไล่ขับ
หมายถึงก. วิ่งตามเพื่อให้ทัน เช่น เด็กวิ่งไล่ขับกันมาบนถนน; บังคับให้ออกไปให้พ้น เช่น ไล่ขับคนร้ายออกไปจากบ้าน.
พลขับ
หมายถึง[พนละ-] น. ทหารที่ทำหน้าที่ขับยานพาหนะ.
ยวดยาน
หมายถึงน. เครื่องขับขี่มีรถและเรือเป็นต้น.
จำเรียง
หมายถึงก. ขับลำ, ขับกล่อม, ร้องเพลง. (แผลงมาจาก เจรียง).
ขับไล่ไสส่ง
หมายถึงก. ไล่ไปอย่างไม่มีเยื่อใย, ขับไสไล่ส่ง ก็ว่า.
ต้อนรับขับสู้
หมายถึง(สำ) ก. ต้อนรับอย่างแข็งขัน.
ยาขับเลือด
หมายถึงน. ยากินเพื่อขับระดู.