ผลการค้นหา

ขวด

หมายถึงน. ภาชนะกลวงใน โดยมากทำด้วยแก้ว รูปสูง มักมีคอหรือปากแคบ สำหรับบรรจุของเหลวเป็นต้น, ลักษณนามว่า ใบ.

ตวง

หมายถึงก. ตักด้วยภาชนะต่าง ๆ เพื่อให้รู้จำนวนหรือปริมาณ; (โบ) นับ, กะ, ประมาณ, ทำให้เต็ม, เช่น ช่วยมันตวงเป็นบ้านเป็นเมือง. (จารึกสยาม).

ของเหลว

หมายถึงน. ของที่ไม่แข็งมีลักษณะไหลได้อย่างนํ้า; (วิทยา) สถานะหนึ่งของสสารซึ่งมีปริมาตรคงตัว แต่รูปร่างเปลี่ยนไปได้ตามภาชนะที่รองรับ, สถานะระหว่างแก๊สกับของแข็ง.

คอขวด

หมายถึงน. ส่วนของถนน สะพาน หรือลำน้ำตอนที่แคบเข้า.

มาย

หมายถึงก. ตวง, นับ. (ป.).

กระเซ็น

หมายถึงก. อาการที่ของเหลวเช่นนํ้าเป็นต้นกระเด็นเป็นฝอย.

วาหะ

หมายถึงน. ชื่อมาตราตวงอย่างหนึ่ง. (ป., ส.).

ดื่ม

หมายถึงก. กินของเหลวเช่นนํ้า.

น้ำยาเคมี

หมายถึงน. ของเหลวซึ่งมีสารเคมีละลายอยู่.

ขวดโหล

หมายถึง[-โหฺล] น. ขวดปากกว้างมีฝา, โหล ก็เรียก.

โหล

หมายถึง[โหฺล] น. ขวดปากกว้าง มีฝา, ขวดโหล ก็เรียก.

ไหล

หมายถึงก. เคลื่อนที่ไปอย่างของเหลวเช่นนํ้า, เลื่อนไป.