ตัวกรองผลการค้นหา
ขยัน
หมายถึง[ขะหฺยัน] น. ชื่อไม้เถาชนิด Bauhinia strychnifolia Craib ในวงศ์ Leguminosae เปลือกมีรสหวาน ๆ ฝาด ๆ ใช้กินกับหมาก.
ปดิวรัดา
10 คำภาษาลาวที่เดาไม่ออก เดาออกก็ผิดไปไกล
หมายถึง[ขะหฺยัน] ก. ทำการงานอย่างแข็งขันไม่ปล่อยปละละเลย, ทำหรือประพฤติเป็นปรกติสมํ่าเสมอ, ไม่เกียจคร้าน; แข็งแรง, เข้าที, เช่น เนื้อหนังขยันมั่นคงนัก. (อิเหนา), พอกํ้ากึ่งกลางนั้นขยันนัก. (เพลงยาวถวายโอวาท).
พยายาม
หมายถึง[พะยา-] ก. ทำโดยมานะบากบั่น. (ส. วฺยายาม; ป. วายาม).
อุตสาหะ
หมายถึงน. ความบากบั่น, ความพยายาม, ความขยัน, ความอดทน, ใช้ว่า อุษาหะ อุสสาหะ หรือ อุสส่าห์ ก็มี. ก. บากบั่น, พยายาม, ขยัน, อดทน. (ส. อุตฺสาห; ป. อุสฺสาห).
อุตสาห
อุตสาห-
อุตส่าห์
ประทักษ์
หมายถึงว. ขยัน, ฉลาด, คล่องแคล่ว, สามารถ.
แข็งขัน
หมายถึงว. ขยันไม่ย่อท้อ, เอาจริงเอาจัง, มีกำลังมาก.
ตะเกียกตะกาย
หมายถึงก. พยายามป่ายปีนไป, พยายามทุกทางเพื่อให้ประสบความสำเร็จ.
เอาการ,เอาการ,เอาการเอางาน
หมายถึงว. ตั้งใจทำการงานด้วยความขยันขันแข็ง.
เคี่ยวขับ
หมายถึงก. เร่งรัด, พยายามให้ถึงที่สุด.
