ผลการค้นหา

บวม

หมายถึงก. อาการที่เนื้ออูมหรือนูนขึ้นเพราะอักเสบหรือฟกชํ้าเป็นต้น.

ฟกช้ำดำเขียว

หมายถึงว. บวมชํ้าตามร่างกายเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรง.

ฟก,ฟกช้ำ

หมายถึงว. บวมชํ้า, บอบช้ำ.

มานทะลุน

หมายถึงน. โรคที่มีอาการบวมคล้ายโรคมาน แต่บวมทั่วทั้งตัว.

ทูม

หมายถึงก. บวม, อูม, ในคำว่า คางทูม หมายถึงโรคที่ทำให้คางบวม.

กะปูดหลูด

หมายถึงก. บวมไปทั้งตัว. (ปาเลกัว).

ฉุ

หมายถึงว. มีเนื้อไม่แน่น, ใช้แก่ อ้วน หรือ บวม เป็น อ้วนฉุ บวมฉุ.

เจ่อ

หมายถึงก. อาการที่ปากบวมยื่นออกมาหรือมีลักษณะเช่นนั้น.

กะโล่ยาชัน

หมายถึงน. อาการที่หน้าบานเพราะถูกใจหรือบวมมากเพราะถูกตบเป็นต้น เรียกว่า หน้าบานเป็นกะโล่ยาชัน หรือ หน้าบวมเป็นกะโล่ยาชัน.

โศผะ

หมายถึง(ราชา) น. ความบวม, ความพอง, โศถะ ก็ว่า. (ส. โศผ, โศถ).

โศถะ

หมายถึงน. ความบวม, ความพอง, โศผะ ก็ว่า. (ส. โศถ, โศผ).

เป่ง

หมายถึงว. พองขึ้นหรือนูนขึ้นเต็มที่ เช่น บวมเป่ง ท้องเป่ง.