ตัวกรองผลการค้นหา
เสกข,เสกข-,เสกขะ
หมายถึง[-ขะ-] น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. (ป.; ส. ไศกฺษ).
เสกขบุคคล,เสขบุคคล
หมายถึงน. ผู้ที่ยังต้องศึกษาอยู่ หมายถึง พระอริยะที่ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. (ป.).
เสกคาถา
หมายถึงก. ร่ายมนตร์.
เสกสมรส
หมายถึงก. แต่งงาน (ใช้แก่เจ้านาย).
เสกสรรปั้นแต่ง
หมายถึงก. แต่งเรื่องขึ้นมาโดยจะมีความจริงหรือไม่ก็ได้เพื่อให้เข้าใจผิด เช่น คนคนนี้ช่างเสกสรรปั้นเรื่องมาเล่าให้ผู้ใหญ่ผิดใจกันอยู่เสมอ.
เสขบุคคล,เสกขบุคคล
ปลุกเสก
หมายถึงก. เสกให้ขลัง.
อเสกข,อเสกข-,อเสกขะ
หมายถึง[อะเสกขะ-] น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์. (ป.).
เสกสรรปั้นเรื่อง
โมเสก
หมายถึงน. เรียกเครื่องเคลือบดินเผาแผ่นเล็ก ๆ มีสีต่าง ๆ สำหรับปูพื้นหรือบุผนัง. (อ. mosaic).
เสกเป่า
หมายถึงก. ร่ายมนตร์หรือคาถาแล้วเป่าลงไป.
เสกสรร
หมายถึง[-สัน] ก. เลือกทำหรือพูดเอาเอง เช่น เขามีเงินมีทอง จะเสกสรรอะไรก็ทำได้.