ตัวกรองผลการค้นหา
เวสภู
หมายถึง[เวดสะ-] น. พระนามของพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง. (ป. เวสฺสภู).
เวสสุวัณ
หมายถึงน. ท้าวเวสวัณ, ท้าวกุเวร ก็เรียก.
เวสารัช
หมายถึงน. ความเป็นผู้แกล้วกล้า. (ป. เวสารชฺช).
สัมภเวสี
หมายถึง[สำพะ-] น. ผู้แสวงหาที่เกิด ในคติของศาสนาพราหมณ์หมายถึงคนที่ตายแล้ววิญญาณกำลังแสวงหาที่เกิด แต่ยังไม่ได้เกิดในกำเนิดใดกำเนิดหนึ่ง, ผู้ต้องเกิด, สัตว์โลก. (ป.; ส. สมฺภเวษินฺ).
ปเวส,ปเวสน์
หมายถึง[ปะเวด] น. ประเวศ, ประเวศน์. (ป.; ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน).
เวสน์,เวสม์
หมายถึงน. เรือน, ที่อยู่. (ป.; ส. เวศม).
เวสมะ
หมายถึง[เวสะ-] น. ความไม่เสมอกัน. (ป. วิสม).
อันเวส
หมายถึง[-เวด] น. การตามแสวงหา, การค้นหา. (ป. อนุ + เอส).
เวสสันดร
หมายถึงน. พระนามพระโพธิสัตว์ชาติที่ ๑๐ ในทศชาติ, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่มีใจกว้างขวางชอบให้ของแก่ผู้อื่นอย่างไม่มีขอบเขตจำกัด เช่น ใจกว้างเหมือนพระเวสสันดร มีอะไรให้เขาหมด. (ป.).
เวสิ,เวสิยา
หมายถึงน. หญิงงามเมือง. (ป.).
เวสวัณ
หมายถึง[เวดสะ-] น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่งประจำทิศอุดร, ท้าวเวสสุวัณ หรือ ท้าวกุเวร ก็เรียก. (ป. เวสฺสวณ; ส. ไวศฺรวณ).
เวสสะ
หมายถึงน. พ่อค้า. (ป. เวสฺส; ส. ไวศฺย).