ตัวกรองผลการค้นหา
เทศาจาร
หมายถึงน. ธรรมเนียมของบ้านเมือง. (ส.).
ทศางค์
หมายถึง[ทะสาง] น. มาตราวัดนํ้าฝนเท่ากับ ๑๐ สตางค์ เป็น ๑ ทศางค์, และ ๑๐ ทศางค์ เป็น ๑ นิ้ว.
เทศาภิบาล
หมายถึง(เลิก) น. ตำแหน่งผู้สำเร็จราชการมณฑลในสมัยหนึ่ง ต่อมาเปลี่ยนเรียกว่า สมุหเทศาภิบาล.
สมุหเทศาภิบาล
หมายถึงน. ผู้สำเร็จราชการมณฑลสมัยโบราณ.
สัทศาสตร์
หมายถึง[สัดทะ-] น. วิชาว่าด้วยการศึกษาธรรมชาติของการออกเสียงและการเปล่งเสียงพูด. (อ. phonetics).
สูทศาสตร์
หมายถึง[สูทะ-] น. วิชาทำกับข้าว.
ฉันทศาสตร์
หมายถึง[ฉันทะสาด] น. ตำราว่าด้วยการแต่งฉันท์ทั้งที่เป็นมาตราพฤติและวรรณพฤติ เป็นศิลปศาสตร์อย่างหนึ่งในศิลปศาสตร์ ๑๘ ประการ. (ส.).
ทศ,ทศ,ทศา
หมายถึง[ทด, ทะสา] (แบบ) น. ชายผ้า, ชายครุย. (ส.).
วาทศาสตร์
หมายถึงน. วิชาว่าด้วยศิลปะในการใช้ถ้อยคำสำนวนโวหารให้ได้ผลสำเร็จตามความมุ่งหมาย เช่นพูดโต้แย้ง พูดชวนให้เชื่อถือ. (อ. rhetorics).