ตัวกรองผลการค้นหา
กะกึก
หมายถึง(กลอน) ว. กึก ๆ เช่น ดังกะกึกกุกกักชักสายพาดขึ้นกับไก. (ม. ร่ายยาว กุมาร).
กึก
หมายถึงว. เสียงของแข็ง ๆ กระทบกัน; ทันที เช่น หยุดกึก; (กลอน) ดังก้อง เช่น กึกฟ้าหล้าหล่มธรณี. (สมุทรโฆษ).
กึกก้อง
หมายถึงว. ดังสนั่น, ดังมาก.
พิลึกกึกกือ
หมายถึง(ปาก) ว. แปลกมาก, ประหลาดมาก, น่าขัน, ชอบกล.
กึกกัก
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น, ติด ๆ ขัด ๆ.
กึกกือ
หมายถึงว. ใช้เข้าคู่กับคำ พิลึก ว่า พิลึกกึกกือ หมายความว่า แปลกประหลาดมาก, ผิดปรกติมาก, ชอบกลมาก.