ตัวกรองผลการค้นหา
ภักขะ
หมายถึงน. เหยื่อ, อาหาร. (ป. ภกฺข; ส. ภกฺษ).
ภักษา
หมายถึงน. เหยื่อ, อาหาร. (ส. ภกฺษ; ป. ภตฺต).
ผัสสาหาร
หมายถึงน. อาหารคือผัสสะ หมายเอาการประจวบกันแห่งอายตนะภายใน อายตนะภายนอก และวิญญาณ เป็นปัจจัยแห่งเจตสิกอันจะพึงเกิดโดยวิถีมีเวทนาเป็นต้น เป็นประการหนึ่งในอาหารทั้ง ๔ (อีก ๓ อย่าง คือ กวลิงการาหาร อาหารคือคำข้าว ๑ มโนสัญเจตนาหาร อาหารคือมโนสัญเจตนา ๑ และวิญญาณาหาร อาหารคือวิญญาณ ๑). (ป.).
ท้องเฟ้อ
หมายถึงว. อาการที่ลมในกระเพาะตีขึ้นเพราะอาหารไม่ย่อยและเป็นพิษ.
รองรัง
หมายถึงว. มีสำรองไว้เผื่อขาดแคลน, มีสำรองไว้ไม่ให้ขาด, เช่น อาหารรองรัง.
ผิดสำแดง,ผิดสำแลง
หมายถึงก. กินอาหารแสลงไข้ ทำให้โรคกำเริบ.
เต้าเจี้ยว
หมายถึงน. ถั่วเหลืองที่หมักเกลือสำหรับปรุงอาหาร. (จ.).
บ๊ะจ่าง
หมายถึงน. ชื่ออาหารคาวของจีนชนิดหนึ่ง ทำด้วยข้าวเหนียวนำมาผัดน้ำมัน มีไส้หมูเค็มหรือหมูพะโล้ กุนเชียง ไข่เค็มเฉพาะไข่แดง กุ้งแห้ง เห็ดหอม เป็นต้น ห่อด้วยใบไผ่แล้วต้มให้สุก. (จ.).
ปุ๋ย
หมายถึงน. สิ่งที่ใส่ลงไปในดินหรือให้ธาตุอาหารพืชหนึ่งหรือหลายธาตุ.
ยาวัส
หมายถึงน. ฟ่อนหญ้า, หญ้าหรืออาหารสำหรับสัตว์. (ส.).
ปัจฉาภัต
หมายถึงน. เวลาภายหลังบริโภคอาหาร คือ ตั้งแต่เที่ยงแล้วไป. (ป.).
ภิกษาจาร
หมายถึงน. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ส.; ป. ภิกฺขาจาร).