ตัวกรองผลการค้นหา
แหว
หมายถึง[แหฺว] ว. ลักษณะของเสียงดังที่แสดงอาการดุ. ก. แผดเสียงดุ.
แหะ,แหะ ๆ
หมายถึงว. เสียงคนหัวเราะมีเสียงเช่นนั้น. ก. ทำเสียงดังเช่นนั้น เช่น เขาไม่พูดอะไรได้แต่แหะ ๆ.
จ๋ะ
หมายถึงว. เสียงประกอบคำเรียก เช่น แม่จ๋ะ (เป็นเสียงสั้นจากคำ จ๋า).
ผล็อง
หมายถึง[ผฺล็อง] ว. เสียงเช่นของตกลงในไห.
งึมงำ
หมายถึงว. เสียงพูดหรือบ่นพึมพำ.
เสียงแตกพร่า,เสียงพร่า
หมายถึงน. น้ำเสียงที่ไม่ชัดเจนแจ่มใส แหบเครือ ไม่สม่ำเสมอ คล้ายมี ๒ เสียงปนกัน เช่น เปิดวิทยุไม่ตรงคลื่น ทำให้เสียงแตกพร่า ฟังไม่รู้เรื่อง.
เสียงเท่าฟ้าหน้าเท่ากลอง
หมายถึง(สำ) น. เสียงอึกทึกครึกโครมแสดงว่ามีความสนุกสนานร่าเริงเต็มที่, เสียงดังมาก.
ออด,ออด,ออด ๆ
หมายถึงว. ไม่หยุดหย่อน (มักใช้แก่กริยาบ่น); เสียงดังเช่นเสียงของแข็ง ๆ เสียดสีกัน.
ร้องบอก
หมายถึงก. เปล่งเสียงบอกให้รู้.
รักษายี่ห้อ
หมายถึง(ปาก) ก. ระวังไม่ให้เสียชื่อเสียง.
ตะเบ็ง
หมายถึงก. เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร.
ฟูด
หมายถึงก. อูดขึ้น, ล้นขึ้น. ว. เสียงดังเช่นนั้น.