ตัวกรองผลการค้นหา
พร่อย
หมายถึง[พฺร่อย] ว. ครํ่าคร่า, แก่ครํ่า.
ภวังค,ภวังค-,ภวังค์
หมายถึง[พะวังคะ-] น. ส่วนที่สืบต่อระหว่างปฏิสนธิกับจุติ มิได้เสวยอารมณ์ในทวารทั้ง ๖ มีจักษุทวารเป็นต้น. (ป.); ความเป็นอยู่โดยไม่รู้สึกตัว.
สวาคตะ
หมายถึง[สะหฺวาคะตะ] น. คำกล่าวต้อนรับ. (ป., ส.).
เบญจางค,เบญจางค-,เบญจางค์
หมายถึง[เบนจางคะ-, เบนจาง] น. อวัยวะทั้ง ๕ คือ หน้าผาก ๑ มือ ๒ เข่า ๒; ส่วนทั้ง ๕ คือ ราก เปลือก ใบ ดอก ผล.
โหยไห้
หมายถึงก. ร้องไห้ครํ่าครวญถึง.
มาคสิร,มาคสิร-,มาคสิระ
หมายถึง[-คะสิระ] น. ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๕; ชื่อเดือนที่ ๑ แห่งจันทรคติ, เดือนอ้าย ตกราวเดือนธันวาคม. (ป.).
ตุรงค,ตุรงค-,ตุรงค์
หมายถึง[ตุรงคะ-] (แบบ) น. ดุรงค์, ม้า, เช่น ตุรงคสังวัจฉร. (ป., ส.).
สวรรค,สวรรค-,สวรรค์
หมายถึง[สะหฺวันคะ-, สะหฺวัน] น. โลกของเทวดา, เมืองฟ้า. (ส. สฺวรฺค; ป. สคฺค).
บัวถลา
หมายถึงน. บัวควํ่าที่ลาหรือยืดอ่อนออกไป.
โขก
หมายถึงก. ควํ่าภาชนะเป็นต้นแล้วเคาะลงที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยแรง, กิริยาที่ควํ่าหน้าลงแล้วเอาหน้าผากกระแทกพื้นเป็นต้น เช่น เอาหน้าผากโขกพื้น.
ไพมอก
หมายถึงก. ครํ่าครวญ, บ่นด้วยความเศร้า.
คริสตกาล
หมายถึงน. สมัยเมื่อพระเยซูยังมีพระชนม์อยู่.