ตัวกรองผลการค้นหา
บุญ,บุญ-
หมายถึง[บุน, บุนยะ-] น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. (ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).
วจีกรรม
หมายถึงน. การพูด, การกระทำทางวาจา, เช่น การกล่าวเท็จเป็นการทำผิดทางวจีกรรม. (ป. วจีกมฺม).
ประสบการณ์
หมายถึง[ปฺระสบกาน] น. ความจัดเจนที่เกิดจากการกระทำหรือได้พบเห็นมา.
มโนกรรม
หมายถึงน. การกระทำทางใจ, การคิด, ความคิด. (ป. มโนกมฺม).
อันตกิริยา
หมายถึงน. “การกระทำซึ่งที่สุด” หมายถึง ตาย เช่น เขากระทำซึ่งอันตกิริยา. (ป.).
ลิ้นกับฟัน
หมายถึง(สำ) น. การกระทบกระทั่งกันบ้างแต่ไม่รุนแรงของคนที่ใกล้ชิดกัน เช่น ระหว่างสามีกับภรรยาหรือคนที่ทำงานร่วมกัน.
กิริยา
หมายถึงน. การกระทำ; อาการที่แสดงออกมาด้วยกาย, มารยาท, บางทีใช้ในอาการที่ดี เช่น มีกิริยา หมายความว่า มีกิริยาดี. (ป.).
ทารุณกรรม
หมายถึง[ทารุนนะกำ] น. การกระทำอย่างโหดร้าย. (ส.).
ข้ออ้าง
หมายถึงน. สิ่งที่นำมาอ้างสนับสนุนความคิดเห็นหรือการกระทำของตน.
อยู่ดีไม่ว่าดี
หมายถึง(สำ) ว. แทนที่จะอยู่เฉย ๆ กลับทำสิ่งที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ตน เช่น อยู่ดีไม่ว่าดีขอลูกเขามาเลี้ยง.
สุชน
หมายถึงน. คนดี, คนประพฤติดี. (ป., ส.).
คนดีผีคุ้ม
หมายถึง(สำ) น. คนทำดีเทวดาย่อมคุ้มครอง, มักใช้เข้าคู่กับ คนร้ายตายขุม ว่า คนดีผีคุ้ม คนร้ายตายขุม.