ตัวกรองผลการค้นหา
พลิกแผ่นดิน
หมายถึง(สำ) ก. เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในระบบหรือวิธีการปกครองแผ่นดิน. ว. อาการที่ตามหาเท่าไร ๆ ก็ไม่พบ เช่น หาจนพลิกแผ่นดิน.
โล้ชิงช้า
หมายถึงก. ยืนบนชิงช้าแล้วใช้มือโหนเชือกโยกตัวให้ชิงช้าแกว่งโยนไปมา.
เอกเขนก
หมายถึง[-ขะเหฺนก] ว. อาการที่เอนตัวลงเอาศอกข้างหนึ่งเท้าหมอนหรือพื้น.
กุฏฐัง
หมายถึงน. โรคเรื้อนซึ่งทำให้อวัยวะเช่นมือและเท้ากุดเหี้ยนไป. (ป.).
ควบ
หมายถึงก. อาการที่วิ่งเต็มที่จนดูเหมือนเท้าหรือล้อไม่ติดดิน.
กวัดแกว่ง
หมายถึง[กฺวัดแกฺว่ง] ก. จับด้ามวัตถุให้ปลายตั้งขึ้นแล้วปัดไปมา เช่น กวัดแกว่งอาวุธ, ไม่อยู่ที่ เช่น จิตกวัดแกว่ง, แกว่งกวัด ก็ว่า.
ปารษณี
หมายถึง[ปาดสะนี] (แบบ) น. ส้นเท้า. (ส. ปารฺษฺณิ; ป. ปาสณิ, ปณฺหิ).
ขี้ทูด
หมายถึงน. ชื่อโรคเรื้อนชนิดทำให้มือกุดเท้ากุด.
วิจิน
หมายถึงก. เที่ยวหา, สืบเสาะ, ตรวจ; เก็บ, คัดเลือก. (ป.).
หากินด้วยลำแข้ง
หมายถึง(สำ) ก. หาเลี้ยงชีพด้วยความมานะพยายามของตัวเอง.
หายน
หมายถึง[หายะนะ] น. ความเสื่อม, ความเสียหาย, ความฉิบหาย. (ป.).
พระหารณย์,พระหารัณย์
หมายถึงน. ป่าใหญ่. (ป. พฺรหา + ส. อารณฺย).