ตัวกรองผลการค้นหา
ไง่ (ฝุ่น)
หมายถึงฝุน, ผง, ละออง ฝุนผงหรือละอองเรียก ไง่ ขี้ฝุน ขี้ผง ขี้ละออง ก็ว่า.
คำราชาศัพท์ - คําราชาศัพท์ หมวดสรรพนาม
กิ่นกิ่น
หมายถึงอาการที่มีควันหรือฝุ่นละออง
ขี้เหงี่ย,ขี้เงียงเหงี่ย,ขี้ไงเงี่ย
หมายถึงผงหรือฝุ่น(ละอองเล็กๆ)
ขี้ไหง่
หมายถึงฝุ่น, ฝุ่นตลบ
ไงกุ้บ
หมายถึงฝุ่นตลบ
ไช
หมายถึงเจาะ สับ เช่น แมลงภู่เจาะดอกไม้เรียก ไช อย่างว่า ภุมราไชสาบละอองอายเอ้า (สังข์).
กุ่น ๆ
หมายถึงฝุ่นตลบ , รีบร้อน
ไคล
หมายถึงเหงื่อ เหงื่อที่ปนกับละอองแห้งเกรอะกรังอยู่ตามร่างกาย เรียก ขี้ไคล อย่างว่า พอคราวท้าวสีไคลล้างลูบ แล้วแต่งเนื้อพะเนผ้ายย่างเชิง (สังข์).
ไง่
หมายถึงฟุ้ง, กระจาย, ปลิว ฝุ่นผงหรือละอองที่ปลิวไป เรียก ไง่ ไง่จนมองไม่เห็นเรียก ไง่ง้อง อย่างว่า เป็นไง่ง้องคือฟ้าเง่าฝน (กา) ต้นไม่ใหญ่บ่มีผี สาวผู้ดีบ่มีชู้บ่อกแตกสารือ ตาแฮกเปิดไก้ต้ม ดินชิแห้งไง่ผง (กลอน) คึดต่อคนตายนี้บ่มีทางชิเห็นไง่ คือดั่งไฟมอดแล้วใผชิ
ไคว
หมายถึงโยก คลอน สะเทือน อย่างว่า นับอ่านได้ล้านหนึ่งพลหาญ ฮองอาสาช่วงทางทัพหน้า หมู่หนึ่งฮู้แป่ม้างพะลานท้าวไควคอน เลาลมหลวงออกดังสองก้ำ เค็งเค็งท้อนธุลีแดนดับโลก ขันแป่ม้างตางเจ้าฝ่ายขวา (สังข์).
