ตัวกรองผลการค้นหา
ค่อย,ข่อย,ข้อย
หมายถึงตัวเราเอง
อยากหัว
หมายถึงน่าขัน น่าหัวเราะ
หมู่เฮา
หมายถึงกลุ่มเพื่อน , พวกเรา
เมือง
หมายถึงโลกเป็นที่อยู่ของคนเรียก เมืองคน เป็นที่อยู่ของเทวดาเรียก เมืองสวรรค์ เป็นที่อยู่ของพรหมเรียก เมืองพรหม เป็นที่ตั้งของรัฐบาลเรียก เมืองหลวง เมืองที่ขึ้นความปกครองเรียก เมืองขึ้น เมืองนอกจากเมืองเราเรียก เมืองนอก.
เผิ่น
หมายถึงเขา ใช้แทนบุคคลที่สามที่เราพูดถึง
หัวยุ่ม
หมายถึงหัวเราะ ยิ้มกรุ่มกริ่ม
เฮา
หมายถึงเรา
กรรมชรูป
หมายถึงรูปที่เกิดแต่กรรม คนหรือสัตว์ที่เกิดมา ร่างกายที่เป็นตัวตนของเรากรรมเป็นคนแต่ง เราแต่งเองไม่ได้ถึงพ่อแม่จะมีส่วนในการแต่งก็แต่งให้สวยงานไม่ได้ พ่อแม่จึงเป็นเสมือนเรือน ถ้าผู้มาเกิดคือเจ้าของเรือน สวยงามแล้วเรือนเกิดไม่เป็นปัญหา
ปลงกรรมฐาน
หมายถึงพิจารณาร่างกายให้ตกลงในไตรลักษณ์ คือให้เห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างบรรดามีในโลกล้วนเป็นอนิจจัง คือไม่เที่ยงแท้แน่นอน เป็นทุกข์ คือต้องลำบากทั้งกายและใจ เป็นอนัตตา คือไม่ใช่ตัวตนเราเขา.
ไหว้บรรพบุรุษ
หมายถึงทำการไหว้บรรพบุรุษ บรรพบุรุษคือผู้เป็นต้นตระกูลของเรา คือ ทวด ปู่ย่าตายาย พ่อและแม่ การไหว้บรรพบุรุษคือไหว้สายเลือดของเรา เพราะท่านเหล่านี้เป็นผู้ให้กำเนิดแก่เรา.
เป็นตาหัว
หมายถึงน่าขำ,น่าหัวเราะ
ผญาหย่อย
หมายถึงคำไพเราะ คำผญา