ตัวกรองผลการค้นหา
ขี้ตะโหลก
หมายถึงพื้นดินที่ไม่เรียบ ,ตะปุ่มตะป่ำ, ก้อนดินที่เกิดจากการไถนา
ภาษาบาลี-สันกฤต
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ (ต่อ 2)
ที่มาของสำนวน สุภาษิต คำพังเพย หมวด ก
ขี้หูด
หมายถึงชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง ขึ้นเป็นไตแข็ง คนที่เป็นโรคผิวหนังจะเป็นตะปุมตะป่ำเรียก ขี้หูด.
ขี้ตะแร้
หมายถึงรักแร้
ขี้สีก
หมายถึงน้ำครำ แอ่งน้ำใต้ถุนเรือนตรงที่ตั้งโอ่งน้ำกินน้ำใช้ แอ่งน้ำนี้แหละเรียก น้ำขี้สีก น้ำขี้สีกนี้หมอยาโบราณถือว่าเป็นน้ำยาศักดิ์สิทธิ์ ถ้าคนป่วยเป็นไข้ออกหมึก ออกซาง ไข้หมากไม้ใหญ่ หมอจะไปเอาน้ำนี้มาฝนใส่ยา แก้ไข้ดีนักแล.
ขี้ซีก , ขี้สีก
หมายถึงน้ำครำ
น้ำขี้สีก
หมายถึงน้ำโสโครก
ขี้ดื้อขี้มึน
หมายถึงซุกซน
ขี้ค้าน,ขี้คร้าน
หมายถึงขี้เกียจ
ขี้กะตก , ขี้ตก ,ขี้โป้
หมายถึงยางของต้นไม้ที่หล่นลงตามพื้นดิน ใช้เป็นเชื้อเพลิงได้
ขี่แข่ว
หมายถึงขี้ฟัน
ขี้กะเดียม
หมายถึงรู้สึกจักจี้ เรียก หนักขี้กะเดียม หนักกะเดียม ก็ว่า.
ขี้ชี
หมายถึงชัน ชันเรียก ขี้ชี ยางไม้จิกไม้ฮังที่ห้อยแขวนอยู่ตามต้นหรือกิ่ง เรียก ขี้ชี เอายางนี้มาป่นให้ละเอียดผสมน้ำมันยาง ทาคุ ทาอุแอ่งที่แตก ทาเรือที่แตกหรือรั่ว.
