ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พลุ่ย, ลักษณนาม, flute, quill
ขลุ่ย
ภาษาจีน箫
ภาษาจีน横笛
หมายถึง[ขฺลุ่ย] น. ชื่อเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งสำหรับเป่าให้เป็นเพลง มักทำด้วยไม้รวกเจาะรูตามยาวมีระยะห่างพอควร สำหรับเอานิ้วปิดและเปิดให้เป็นเพลงเมื่อเป่า มีหลายชนิด เช่น ขลุ่ยหลีบ ขลุ่ยเพียงออ, ลักษณนามว่า เลา.
ภาษาเกาหลี피리, 퉁소
ภาษาจีน洞箫
ภาษาญี่ปุ่น笛
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นふえ
อ่านว่าขฺลุ่ย
ภาษาจีน笛子
quill
แปลว่าขลุ่ย
ลักษณนาม
หมายถึง(ไว) น. คำนามที่แสดงลักษณะของสิ่งต่าง ๆ เช่น คน ๓ คน แมว ๒ ตัว ขลุ่ย ๓ เลา ลูกคนโต หมวกใบใหญ่.
แคนไค้ขลุ่ยซอ
หมายถึงเครื่องดนตรีอีสาน