ตัวกรองผลการค้นหา
พยานบุคคล
หมายถึง(กฎ) ดู พยาน.
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด บุคคล
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด พิเศษสำหรับบุคคลทั่วไป
ความหมายของคำราชาศัพท์
ระดับของภาษา
พยาน
หมายถึง[พะยาน] น. หลักฐานเครื่องพิสูจน์ข้อเท็จจริง, ผู้ที่รู้เห็นเหตุการณ์หรือข้อเท็จจริงที่ใช้เป็นหลักฐานเครื่องพิสูจน์ได้; (กฎ) บุคคลซึ่งให้การในเรื่องหรือสิ่งที่ตนได้เห็น ได้ยิน หรือได้รับรู้มาโดยวิธีอื่น. (อ. witness).
พยาน เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
พะยาน เป็นคำที่เขียนผิด ❌
พยานหลักฐาน
หมายถึง(กฎ) น. บุคคล เอกสารหรือวัตถุที่ใช้ในการยืนยันหรือพิสูจน์ข้อเท็จจริง. (อ. evidence).
หลักพยาน
หมายถึงน. เครื่องประกอบการพิสูจน์ ได้แก่พยานบุคคล พยานวัตถุ และพยานเอกสาร.
สักขีพยาน
หมายถึงน. พยานผู้รู้เห็นเหตุการณ์ด้วยตาตนเอง.
พยานวัตถุ
หมายถึง(กฎ) น. วัตถุที่อ้างเป็นพยานหลักฐาน. (อ. material evidence).
พยานเอกสาร
หมายถึง(กฎ) น. เอกสารที่อ้างเป็นพยานหลักฐาน. (อ. documentary evidence).
ทิพยพยาน
หมายถึงน. พยานที่ศักดิ์สิทธิ์, พยานที่เชื่อถือได้อย่างมั่นคง.
พยานบอกเล่า
หมายถึง(กฎ) น. พยานบุคคลซึ่งให้การโดยตนมิได้เห็น ได้ยิน หรือรู้เรื่องมาด้วยตนเอง แต่ได้ยินหรือได้ฟังจากผู้อื่น. (อ. hearsay evidence).
ผู้ญาณ
หมายถึง(โบ) น. พยาน.
สอบสวนทวนพยาน
หมายถึง(สำ) ก. สอบพยาน.
