ตัวกรองผลการค้นหา
ศัพท์ ภาษา สำนวน
ภาษาจีน词语
สำนวนจากละครบุพเพสันนิวาส
ที่มาของสำนวน สุภาษิต คำพังเพย หมวด ก
คำศัพท์ไทย-เขมร
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ
สำนวนภาษา
ภาษาจีน语体
officialese
แปลว่าสำนวนภาษาของเอกสารทางการ
idiom
แปลว่าการใช้ภาษาอย่างเป็นธรรมชาติของเจ้าของภาษา, สำนวนภาษาแบบเจ้าของภาษา
idiomatic
แปลว่าซึ่งมีสำนวนแบบเจ้าของภาษา, ซึ่งใช้ภาษาได้อย่างเจ้าของภาษา, ซึ่งใช้ภาษาเป็นธรรมชาติ
สำนวน
หมายถึงน. ถ้อยคำที่เรียบเรียง, โวหาร, บางทีก็ใช้ว่า สำนวนโวหาร เช่น สารคดีเรื่องนี้สำนวนโวหารดี ความเรียงเรื่องนี้สำนวนโวหารลุ่ม ๆ ดอน ๆ; คดี เช่น ปิดสำนวน; ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวสืบต่อกันมาช้านานแล้ว มีความหมายไม่ตรงตามตัวหรือมีความหมายอื่นแฝงอยู่ เช่น สอนจระเข้ให้ว่ายนํ้า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง, ถ้อยคำที่แสดงออกมาเป็นข้อความพิเศษ เฉพาะภาษาหนึ่ง ๆ เช่น สำนวนฝรั่ง สำนวนบาลี, ชั้นเชิงหรือท่วงทำนองในการแต่งหนังสือหรือพูด เช่น สำนวนเจ้าพระยาพระคลัง (หน) สำนวนยาขอบ สำนวนไม้ เมืองเดิม; ลักษณนามใช้เรียกข้อความหรือบทประพันธ์รายหนึ่ง ๆ เช่น อิเหนามีหลายสำนวน บทความ ๒ สำนวน.
Gallicism
แปลว่าคำ วลี สำนวนในภาษาฝรั่งเศสที่รับมาจากภาษาอื่น
สำนวนราชการ, ภาษาราชการ
ภาษาจีน官腔
stylistics
แปลว่าการศึกษาเกี่ยวกับสำนวนหรือรูปแบบภาษา
ภาษาเกาหลี관용어, 숙어
ภาษาเกาหลี관용어
ภาษาญี่ปุ่น慣用語
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかんようご