ค้นเจอ 9 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ตะพาย, สะพาย, สนตะพาย, สะแบง, ตะพาน, clamber

ตะพาย

หมายถึงก. แขวนบ่า, ห้อยเฉียงบ่า, เช่น ตะพายย่าม, สะพาย ก็ว่า; เรียกกิริยาที่เอาเชือกร้อยช่องจมูกวัวควายที่เจาะว่า สนตะพาย, ใช้โดยปริยายแก่คนว่า ถูกสนตะพาย หรือ ยอมให้เขาสนตะพาย หมายความว่า ถูกบังคับให้ยอมทำตามด้วยความจำใจ ความหลง หรือความโง่เขลาเบาปัญญา; เรียกเชือกที่ร้อยจมูกวัวควายว่า สายตะพาย. น. ช่องจมูกวัวควายที่เจาะสำหรับร้อยเชือก; เรียกลายที่เป็นทางแต่จมูกขึ้นไปทั้ง ๒ ข้างแห่งนกกระทา.

straight-lines from the nose of a partridge

แปลว่าตะพาย

N

ตะพาย

ภาษาจีน牛鼻穿绳孔

hole in a nose of an ox or a buffalo through which put a cord/rope called

แปลว่าตะพาย

N

were something over the shoulder

แปลว่าตะพาย

V

from one shoulder down to the opposite hip

แปลว่าตะพายแล่ง

ADV

ตะพาย

ภาษาจีน斜挂在肩上

ตะพายแล่ง

ภาษาจีน斜挂在肩上

ตะพายแล่ง

หมายถึงว. ลักษณะที่ถูกฟันขาดเฉียงบ่า เรียกว่า ขาดตะพายแล่ง, สะพายแล่ง ก็ว่า.