คำศัพท์ภาษาไทย

ตะพาย

ภาษาจีน牛鼻穿绳孔

คำอ่าน [niǘ bí chuān shéng kǒng]

ภาษาจีน斜挂在肩上

คำอ่าน [xié guà zài jiān shàng]

พจนานุกรมไทย ตะพาย หมายถึง:

  1. ก. แขวนบ่า, ห้อยเฉียงบ่า, เช่น ตะพายย่าม, สะพาย ก็ว่า; เรียกกิริยาที่เอาเชือกร้อยช่องจมูกวัวควายที่เจาะว่า สนตะพาย, ใช้โดยปริยายแก่คนว่า ถูกสนตะพาย หรือ ยอมให้เขาสนตะพาย หมายความว่า ถูกบังคับให้ยอมทำตามด้วยความจำใจ ความหลง หรือความโง่เขลาเบาปัญญา; เรียกเชือกที่ร้อยจมูกวัวควายว่า สายตะพาย. น. ช่องจมูกวัวควายที่เจาะสําหรับร้อยเชือก; เรียกลายที่เป็นทางแต่จมูกขึ้นไปทั้ง ๒ ข้างแห่งนกกระทา.

 ภาพประกอบ

  • ตะพาย ภาษาจีนคืออะไร, คำศัพท์ภาษาไทย - จีน ตะพาย ภาษาจีน 牛鼻穿绳孔 คำอ่าน [niǘ bí chuān shéng kǒng]
  • ตะพาย ภาษาจีนคืออะไร, คำศัพท์ภาษาไทย - จีน ตะพาย ภาษาจีน 斜挂在肩上 คำอ่าน [xié guà zài jiān shàng]

 คำศัพท์ภาษาไทย - จีนที่คล้ายกัน

ตรวจร่างกาย ตัดกัน, ตัดสลับกัน ตัวหนังสือจีนแบบสมัยราชวงศ์ซ่ง ตัวหนังสือแบบเฉ๋าซู 草书ในสมัยปัจจุบัน ตั้งอยู่ที่ ตั้งแต่เด็ก ตาย,ถึงแก่กรรม,ล่วงลับไปแล้ว ตำรวจรถไฟ ตำแหน่งเคลื่อน ติดสินบน ตีกัน ต่อสู้กัน ต่อสู้ ต้นแขกเทวดา เป็นพืชชนิดหนึ่งใบเป็นรูปหัวใจ ดอกสีแดงมีกลิ่นหอม

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น