ผลการค้นหา

ตะบัน

หมายถึงน. เครื่องตำหมากของคนแก่ มีรูปคล้ายกระบอก โดยมากทำด้วยทองเหลือง มีลูกตะบันสำหรับตำ และมีดากอุดก้น. (เทียบ ข. ตฺบาล่). ก. ทิ่มหรือแทงกดลงไป, กระทุ้ง; (ปาก) ดึงดัน เช่น ตะบันเถียง. ว. คำประกอบกริยาหมายความว่า ไม่มียับยั้ง, เรื่อยไป, เช่น เที่ยวตะบัน เถียงตะบัน.

ตะบัน

ภาษาจีน小铜臼

ตะบันน้ำกิน

หมายถึง(สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.

be persistent

แปลว่าตะบัน

orange mangrove

แปลว่าตะบัน

ตะบันหน้า

ภาษาจีน用拳击脸

ตะบัน

ภาษาจีน扎

ตะบันไฟ

หมายถึงน. ของอย่างหนึ่งรูปคล้ายตะบัน ทำด้วยเขาควายเป็นต้น มีลูกตะบันสำหรับตบลงไปในกระบอกโดยเร็วเพื่อให้เกิดไฟติดเชื้อที่ปลายลูกตะบันนั้น.

pound

แปลว่าตะบัน

ตะบัน

ภาษาจีน; 刺

ตะบัน

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Xylocarpus rumphii (Kostel.) Mabb. ในวงศ์ Meliaceae ขึ้นตามโขดหินชายทะเล.

punch

แปลว่าตะบัน