คำศัพท์ภาษาไทย

ตะบัน

ภาษาจีน扎

คำอ่าน [zhā]

ภาษาจีน; 刺

คำอ่าน [cì]

ภาษาจีน小铜臼

คำอ่าน [xiǎo tóng jiǜ]

พจนานุกรมไทย ตะบัน หมายถึง:

น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Xylocarpus rumphii (Kostel.) Mabb. ในวงศ์ Meliaceae ขึ้นตามโขดหินชายทะเล.
น. เครื่องตําหมากของคนแก่ มีรูปคล้ายกระบอก โดยมากทําด้วยทองเหลือง มีลูกตะบันสําหรับตํา และมีดากอุดก้น. (เทียบ ข. ตฺบาล่). ก. ทิ่มหรือแทงกดลงไป, กระทุ้ง; (ปาก) ดึงดัน เช่น ตะบันเถียง. ว. คําประกอบกริยาหมายความว่า ไม่มียับยั้ง, เรื่อยไป, เช่น เที่ยวตะบัน เถียงตะบัน.

ภาพประกอบตะบัน

คำศัพท์ภาษาไทย - จีนที่คล้ายกัน

ตะบันหน้า ตัดกัน, ตัดสลับกัน ตัวหนังสือจีนแบบสมัยราชวงศ์ซ่ง ตัวหนังสือแบบเฉ๋าซู 草书ในสมัยปัจจุบัน ตั้งอยู่ที่ ตั้งแต่เด็ก ตาย,ถึงแก่กรรม,ล่วงลับไปแล้ว ตำรวจรถไฟ ตำแหน่งเคลื่อน ติดสินบน ตีกัน ต่อสู้กัน ต่อสู้ ต้นแขกเทวดา เป็นพืชชนิดหนึ่งใบเป็นรูปหัวใจ ดอกสีแดงมีกลิ่นหอม

เกี่ยวกับผู้เขียน: Wordy Guru Team

ทีม Wordy Guru คือกลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาไทยที่ทุ่มเทในการให้ข้อมูลที่ครอบคลุมและถูกต้องเกี่ยวกับคำศัพท์ภาษาไทย ทีมของเรามีนักภาษาศาสตร์ และบุคลากรทางการศึกษาที่มีประสบการณ์มายาวนาน