ค้นเจอ 27 รายการ

กึก

หมายถึงว. เสียงของแข็ง ๆ กระทบกัน; ทันที เช่น หยุดกึก; (กลอน) ดังก้อง เช่น กึกฟ้าหล้าหล่มธรณี. (สมุทรโฆษ).

suddenly

แปลว่ากึก

ADV

การกระตุ้น

ภาษาเกาหลี자극

ละครโทรทัศน์

ภาษาเกาหลี연속극

be angry suddenly

แปลว่าฉุนกึก

V

pungent

แปลว่าฉุนกึก

ADJ

หยุดกึก

ภาษาจีน突然停止

be pungent

แปลว่าฉุนกึก

V

stop suddenly

แปลว่าหยุดกึก

V

หยุดกึก

ภาษาจีน突然停顿

กุกกัก,กึก ๆ,(บ่น)เป็นหมีกินผึ้ง,ง่อนแง่น,โยกคลอน

ภาษาญี่ปุ่นガタガタ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นガタガタ

adj-na

ฮวบ,(หยุด)กึก,กระฉึกกระฉัก

ภาษาญี่ปุ่นがくんと

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นがくんと

adv