ตัวกรองผลการค้นหา
หมาบ้าพาลกระแชง
หมายถึง(สำ) น. คนที่อาละวาดพาลหาเรื่องทำให้วุ่นวายทั่วไปหมด.
พาล,พาล,พาลา
หมายถึง(กลอน) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. (ส., ป.); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น คนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย, หาเรื่องทำให้เดือดร้อน, เช่น พาลหาเรื่อง พาลหาเหตุ. น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาลพาลพาไปหาผิด. (ป.).
พาลกระแชง
หมายถึง(ปาก) ก. พาลหาเรื่องทำให้วุ่นวาย.
เพาพาล
หมายถึงน. หนุ่มสาวผู้งาม. ว. งามและกำลังรุ่น.
คนพาล เป็นผู้นำไม่ได้
อย่าสมาคมกับคนพาลซึ่งเป็นดังศัตรูทุกเมื่อ
มีศัตรูเป็นบัณฑิต ดีกว่ามีมิตรเป็นคนพาล
สมาคมกับคนพาลย่อมนำทุกข์มาให้
ความเป็นเพื่อนไม่มีในคนพาล
ขุมกำลังของคนพาล คือการจ้องหาโทษของคนอื่น ขุมกำลังของบัณฑิต คือการไตร่ตรองโดยพินิจ
ความเป็นสหายไม่มีในคนพาล
คนพาลที่ยังไม่ถูกผูกมัด แต่พอพูดในเรื่องใด ก็ถูกผูกมัดในเรื่องนั้น