คำในภาษาไทย
พาล,พาล,พาลา
หมายถึง(กลอน) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. (ส., ป.); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น คนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย, หาเรื่องทำให้เดือดร้อน, เช่น พาลหาเรื่อง พาลหาเหตุ. น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาลพาลพาไปหาผิด. (ป.).
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
ขี้แพ้ชวนตี ซ่องเสพ พกนุ่น พาล พาลกระแชง พาลรีพาลขวาง สาระโกก หมาบ้าพาลกระแชง เกเร เลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้ เส็ง เอาไม้สั้นไปรันขี้
