ค้นเจอ 211 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา หูหนัก, ผนวก, หูหนู, หนวก

หูหนวก

หมายถึงน. หูที่ขาดสมรรถภาพในการได้ยินเสียง, โดยปริยายหมายความว่า ฟังอะไรไม่ได้ยิน.

หนวก

หมายถึง[หฺนวก] ว. อาการที่หูขาดสมรรถภาพในการได้ยินเสียง.

หูหนวกตาบอด

หมายถึง(สำ) ว. ไม่รับรู้รับเห็นสิ่งใด ๆ ทั้งสิ้น.

ต่างหู

หมายถึงน. ตุ้มหู.

หู

หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง; สิ่งที่ทำเป็นห่วงหรือเป็นวง ๆ เช่น หูแจว; (ปาก) เรียกส่วนหูฟังและกระบอกพูดของเครื่องรับโทรศัพท์ว่า หูโทรศัพท์.

ตุ้มหู

หมายถึงน. เครื่องประดับหู, ต่างหู.

หูฝาด,หูเฝื่อน

หมายถึงก. ได้ยินเสียงเพี้ยนไป.

ขัดหู

หมายถึงก. ฟังไม่ถูกหู, ฟังไม่เพราะหู.

หูลี่

หมายถึงว. อาการที่หูของหมาลู่เอนไปข้างหลังแสดงอาการประจบหรือกลัวเป็นต้น.

หูแว่ว

หมายถึงก. ได้ยินเสียงแผ่ว ๆ ไม่ชัดเจน; ได้ยินไปเอง.

หูหนัก

หมายถึงว. ไม่เชื่อคำป้อยอหรือยุแหย่เป็นต้นของใครง่าย ๆ.

ให้หูให้ตา

หมายถึงก. แสดงท่าทีให้ทราบด้วยสีหน้าและสายตาว่าพอใจใคร่สืบความสัมพันธ์ต่อไป (ใช้แก่ผู้หญิง) เช่น กุลสตรีไม่ควรให้หูให้ตาใคร ๆ.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ