ผลการค้นหา

ค้นเจอ 84 รายการ

ฤทธิ์

หมายถึง[ริด] น. อำนาจศักดิ์สิทธิ์, แรงอำนาจ, เช่น เทวดามีฤทธิ์. (ส.; ป. อิทฺธิ).

พจนานุกรมไทย

ค้นหาในบทความ

ฤทธิ์ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

ฤทธ, ฤทธ์ เป็นคำที่เขียนผิด ❌

กร

หมายถึง[กอน] น. แสง, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น รัชนีกร. (ป.).

พจนานุกรมไทย

กร

หมายถึง[กอน] น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. (ป.).

พจนานุกรมไทย

กร

หมายถึง[กอน] น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น เจ้างามกรอ่อนดังงวงเอราวัณ. (กลบท). (ป., ส.).

พจนานุกรมไทย

แผลงฤทธิ์ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

แผงฤทธิ์ เป็นคำที่เขียนผิด ❌

ฐานกรณ์ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

ฐานกร เป็นคำที่เขียนผิด ❌

นรากร

หมายถึงน. คน, หมู่คน.

พจนานุกรมไทย

กรลุมพาง

หมายถึง[กระ-] (โบ) น. กระลุมพาง, กลองหน้าเดียว, เช่น ปี่จีนโสดสรในใดต่าง ทงงกรลุมพางพอฟงง. (ม. คำหลวง มหาราช).

พจนานุกรมไทย

เหาะ

หมายถึงก. เคลื่อนที่ไปในอากาศด้วยฤทธิ์.

พจนานุกรมไทย

ล้างยา

หมายถึงก. ทำลายฤทธิ์ยา, ทำให้ฤทธิ์ยาเสื่อม, โดยเชื่อกันว่าอาหารหรือผลไม้บางอย่างเมื่อกินเข้าไปแล้วจะทำให้ฤทธิ์ยาเสื่อมได้.

พจนานุกรมไทย

กายสิทธิ์

หมายถึงว. มีฤทธิ์เดชต่าง ๆ อยู่ในตัว.

พจนานุกรมไทย

คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ